De man heeft een hekel aan dit rotweer, deze barre combinatie van wind en regen, heel veel regen. Daarbij komt dat zijn huis niet optimaal onderhouden is en hij onzeker is over een flink stuk plat dak.
De man zet de tv op een “slikken-zonder-kauwen”-zender, omdat hij zich niet kan concentreren op iets meer diepgaands. Hij blijft onrustig schuiven op de bank en maakt af en toe een kleine ronde door het huis om zich gerust te stellen.
Even na achten gaat het mis. Het begint met een dunne straal water die langs de lamp in de bijkeuken omlaag sijpelt. Daarna vormen zich mini-riviertjes van ellende langs meerdere meters muur.
Tijd voor nadenken is er niet. Hij hannest met emmers, veegt of dweilt water weg, brengt belangrijke spullen naar droge zones en probeert elektriciteit incidenten te voorkomen.
Als het water stopt met stromen, laat hij de boel voor wat het is. Hij heeft geen zin om de schade in zich op te nemen en alles weer in ere te herstellen.
De man gaat slapen en probeert deze ellende van zich af te zetten. Ja, het was zijn eigen schuld, maar nee, zo voelt het niet. Het is dit rotweer, waar je je niet tegen kan wapenen.
Geef een reactie